یکی از شبهاتی که هماره مطرح می شود، امکان عمر طولانی آن حضرت(عج) و استبعادی است که در این باره می شود. به این معنا که بعید می دانند کسی این گونه عمر طولانی داشته باشد و نمیرد.
در پاسخ باید گفت: اولا خداوند قادر به هر چیزی است و اگر چیزی را بخواهد خارج از قدرتش نخواهد بود؛ ثانیا بخشیدن عمر طولانی امری بر خلاف سنت الهی نیست ؛ ثالثا امری ممتنع عقلی نیست؛ هر چند ممکن است ممتنع عادی باشد؛ اما با توجه به آیات و گزارش های قرآنی می توان یافت که بیرون از معجزه و اراده الهی نیست. از این روست خداوند در قرآن نمونه هایی را ذکر می کند که نه تنها دلالت بر امکان بلکه وقوع آن دارد. این ها نمونه شامل چند طائفه می شود:
1. عمر طولانی ابلیس: ابلیس از جنیان است. جنیان هر چند از نوع دیگری غیر از نوع انسانی هستند و خداوند آنان را از عصاره آتش و انرژی آفریده است، با این همه آنان نیز مرگ و میر دارند. ابلیس به سبب عبادت طولانی و رسیدن به مقام قدس الهی از خداوند می خواهد تا به او عمر طولانی تا قیامت دهد که  البته خداوند با آن موافقت نمی کند، ولی می پذیرد تا روز معلوم که پیش از قیامت و شاید در عصر ظهور حضرت مهدی(عج) باشد از عمر طولانی برخوردار باشد.(حجر، آیات 37 و 38؛ ص ، آیات 80 و 81 و روایات تفسیری)
2. عمر طولانی نوح(ع): خداوند بیان می کند که حضرت نوح (ع) عمر طولانی داشته و تنها نزدیک به 950 سال به دعوت و پیامبر(ص) پرداخته است. خداوند می فرماید: وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ؛ و به راستى، نوح را به سوى قومش فرستادیم، پس در میان آنان نهصد و پنجاه سال درنگ کرد، تا طوفان آنها را در حالى که ستمکار بودند فراگرفت.(عنکبوت، آیه 14)
3. غذای صد ساله: خداوند در آیه 259سوره بقره می فرماید فردی را به مدت یک صد سال می میراند و سپس او و خرش را زنده می کند؛ این در حالی است که نوشیدنی و خوردنی اش است همان چنان بدون یک تغییری باقی مانده بود. خداوند می فرماید: أَوْ کَالَّذِی مَرَّ عَلَى قَرْیَةٍ وَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىَ یُحْیِـی هَـَذِهِ اللّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللّهُ مِئَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ کَمْ لَبِثْتَ قَالَ لَبِثْتُ یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِئَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَى طَعَامِکَ وَشَرَابِکَ لَمْ یَتَسَنَّهْ وَانظُرْ إِلَى حِمَارِکَ وَلِنَجْعَلَکَ آیَةً لِّلنَّاسِ وَانظُرْ إِلَى العِظَامِ کَیْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَکْسُوهَا لَحْمًا فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ؛ یا چون آن کس که به شهرى که بامهایش یکسر فرو ریخته بود، عبور کرد [و عزیر یا ارمیا با خود مى‏] گفت: «چگونه خداوند، [اهلِ‏] این [ویرانکده‏] را پس از مرگشان زنده مى‏کند؟». پس خداوند، او را [به مدت‏] صد سال میراند. آن گاه او را برانگیخت، [و به او] گفت: «چقدر درنگ کردى؟» گفت: «یک روز یا پاره‏اى از روز را درنگ کردم.» گفت: «[نه‏] بلکه صد سال درنگ کردى، به خوراک و نوشیدنىِ خود بنگر [که طعم و رنگِ آن‏] تغییر نکرده است، و به درازگوش خود نگاه کن [که چگونه متلاشى شده است. این ماجرا براى آن است که هم به تو پاسخ گوییم‏] و هم تو را [در مورد معاد] نشانه‏اى براى مردم قرار دهیم. و به [این‏] استخوانها بنگر، چگونه آنها را برداشته به هم پیوند مى‏دهیم سپس گوشت بر آن مى‏پوشانیم.» پس هنگامى که [چگونگىِ زنده ساختن مرده‏] براى او آشکار شد، گفت: «[اکنون‏] مى‏دانم که خداوند بر هر چیزى تواناست.»
پس غذا و خوراکی که صد ساله بدون هیچ تغییری باقی می ماند و گویی سن و سالی بر آن نگذشته است، می تواند انسانی را زنده نگه دارد که هم چنان جوان و سالم باشد.
4. عمر طولانی یونس و نهنگ: البته این اتفاق نیافتد، ولی خداوند با اشاره به قدرت خویش در آیاتی از قرآن بر این نکته تاکید کرده است که اگر مشیت و اراده او به این تعلق گرفته بود، یونس (ع) و نهنگ که او را بلعیده بود تا قیامت زنده می گذاشت تا در آن ظلمات بماند و عبرت دیگران شود؛ اما توبه او در شکم ماهی موجب شده تا از این عمر طولانی در ظلمات شکم نهنگ رهایی یابد. خداوند می فرماید: فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِینَ لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ؛ پس آن ماهى او را بلعید و او در خور سرزنش بود- یا ملامت‏کننده خود بود-. و اگر او از زمره تسبیح‏کنندگان نبود، تا روز قیامت در شکم ماهی می ماند.(صافات، آیات 142 تا 144)